Devam etmekte olan yolculuk

2010 yılı içerisinde Engin Kaban tarafından gerçekleştirilen 1 yıllık Güney Amerika yolculuğunun iletişim kanalına hoşgeldiniz. Yolculuk fiziki anlamda tamamlanmıştır ancak çeşitli ortamlarda yazı, fotoğraf, röportaj, televizyon – radyo programları ve sunumlar sayesinde içsel yolculuk ve paylaşımlar devam etmektedir.

              

                           Gazete                                                     Televizyon                                                  Dergi

 

 

                         

 

                   

 

 

 

 

Sunum                                                                         Radyo                                                                                                     İnternet    

 

Sırtçantalılar 5 yaşında

Türkiye’de seyahat kültürünü geliştirmek ve yaygınlaştırmak adına en önemli organizasyon olan ve kurucularından olduğum Sırtçantalılar Topluluğu‘nun 5. yılını kutladık.

7 Şubat 2013 tarihinde gerçekleştirdiğimiz gecede seyahat dünyasının önemli isimleri, seyahat bloggerları ve gezgin dostlar heyecanımıza ortak oldu.

Birlikte ortak çalışmalara imza atacağımız, ucuz uçak bileti arama motoru Skyscanner temsilcisi de bu gecede bizimle birlikteydi.

Geceye dair fotoğraflara http://sirtcantalilar.com/sirtcantalilar-5-yil dan, kutlamamıza dair Hürriyet Seyahat’te çıkan habere  http://sirtcantalilar.com/sirtcantalilar-5-yil-kutlamasi-hurriyet-seyahatte den ulaşabilirsiniz.

Nice 5 yıllara…

İstanbul ArkeoPera Sanat Galerisi Sunumu

İstanbul’da yeni bir sunum daha. Herkese açıktır, ilgilenecek dostlarınızı davet edebilirsiniz. Beklerim…

Katılım için lütfen bağlantıdaki formu doldurunuz. (1 dakikalık iş)

https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dDBIYUxkYVJDTTIzNjBSMVA2OWhUVlE6MQ

20 Ağustos Cumartesi  15:00 – 17:30  

ArkeoPera Sanat Galerisi, Beyoğlu İstanbul

 

İstanbul V Sanat Galerisi sunumu – İngilizce –

İstanbul’da ilk İngilizce sunumum. Herkese açıktır. Özellikle Türkçe bilmeyen dostlarınızı, misafirlerinizi bu sunuma davet edebilirsiniz.

Dileyenler yanlarında içki, içecek, atıştırmalık getirebilir.

17 Ağustos Çarşamba  19:00   

V Sanat Galerisi,  Nişantaşı – İstanbul

Taksim Meydanı’ndan ulaşım: http://goo.gl/maps/UGJd 

Rota Latin Amerika İzmir 3. sunumu

İzmir’de 3. sunumumu İzmirli Gezginler grubu için gerçekleştiriyorum.

İzmirli Gezginler üyeleri ve ilgi duyan herkes davetlidir.

12 Mayis Persembe 19:00

Murat Kosku / Bornova (Ege Universitesi Rektorluk Binasi caprazi)

http://www.facebook.com/event.php?eid=187013144678220

Beklerim…

Rota Latin Amerika İzmir 2. sunumu

İzmir’de 2. yolculuk sunumumu Zirve Dağcılık için gerçekleştiriyorum.

Zirve Dağcılık üyeleri ve ilgi duyan herkes davetlidir.

25 Nisan Pazartesi  19:30
İzmir Zirve Dağcılık ve Doğa Sporları Kulüp Binası (Bornova Koçtaş karşısı)

http://www.facebook.com/event.php?eid=119004608180516

Beklerim…

Rota Latin Amerika İzmir 1. sunumu

Yolculuğuma dair izlenimlerimi paylaşacağım sunumların ikincisi Sırtçantalılar Grubu 2011 Evliya Çelebi sunumları kapsamında İzmir’de 5 Nisan 2011’de gerçekleşecek.

Katilim icin lutfen baglantidaki 15 saniyenizi alacak formu doldurunuz.

https://spreadsheets.google.com/viewform?formkey=dEhHdUtsLUlFVlY2QkEzSlBjX3JyNlE6MQ

Rota Latin Amerika – Tek yon biletle baslayan bir yolculugun hikayesi

Izmir Fransiz Kultur Merkezi

5 Nisan 2011 Salı  19:00

19:00 – 19:30  Bonus fotograflar gosterimi

19:30 – 21:30  Fotograf ve yolculuk sunumu, soru-cevap

Cumhuriyet Bulvarı No:152 Alsancak – İzmir  Tel: (0232) 463 69 79

Rota Latin Amerika İstanbul sunumu

Rota Latin Amerika sunumları

Tek yön bilet alarak başladığım Güney Amerika yolculuğumunda yollarda geçen 1 yılın ardından izlenimlerimi paylaşacağım sunumların birincisi Sırtçantalılar Grubu 2011 Evliya Çelebi sunumları kapsamında İstanbul’da 23 Mart’ta gerçekleşecek.

Beklerim…

“Engin Kaban ile Rota Latin Amerika”

Tarih : 23 Mart 2011 Çarşamba

Saat  : 20:00

Yer: İstanbul ODTÜ Mezunları Derneği

Sunum: Tek yön biletle başlayan ucu açık bir yolculuğun hikayesi

İstanbul ODTÜ Mezunları Derneği

KAMPÜS: Esentepe Mah.  Gazeteciler Sitesi Haberler sok. No:9 Şişli/ İstanbul

0212 274 68 60
E-Mail: dernek@istodtumd.org

El Turco’nun dönüşü

El Turco’nun dönüşü

30 Aralık 2010 saat 01:30.

Çok işlek olmayan İzmir Adnan Menderes Havalimanı dış hatlar terminaline gecenin son uçağı iniş yapmış. Koridorda pek fazla insan yok ama kapının açılmasını heyecanla bekleyen 4 kişi göze çarpıyor. Ellerinde “Bienvenido a tu casa Juan el Turco” (evine hoşgeldin Türk Juan) yazılı pankartlar var. En genç olanının elinde bir kamera; herhalde mühim biri geliyor ki çıkış anını kaçırmadan görüntülemek istiyor. Kimmiş acaba bu bekledikleri “el Turco”?. Önemli biri olsa gerek bu kadar hazırlık yapıldığına göre.

Derken kapı açılıyor. Pek öyle pop sanatçısı, film yıldızı gibi birisi de değil; sizin bizim gibi biri çıkıyor. Sanki dağa çıkacakmış gibi giyilmiş montu, botu, renkli kıyafetleri, uzamış sakalları, küçük bir sırtçantası, transfer yapılan hiçbir havalimanının duty-free dükkanının es geçilmediğini gösterir içki şişeleri, 30 saattir yolda olmanın verdiği yorgunluk ve daha da önemlisi tüm bunları bastıran bir mutluluk, gülümseme ve enerjiyle bir genç beliriyor. Sarılmalar, kucaklaşmalar…

Bekleyen bu 4 kişinin ortak özelliği ise aynı soyadına sahip olmaları. Gencin babası, kuzenleri ve amcası. Sonrasında hep birlikte eve gidiliyor, gecenin bir vakti balkonda patlatılan şampanya, sabahın erken saatlerine kadar muhabbet… Genç, halinden son derece memnun. Hatta normalde havaalanına davul-zurnacı çağırılacakmış ama uçak saatlerinde değişiklik olup gecenin bir vakti varıldığı için o plan iptal olmuş. Sabaha karşı herkesin uykusu geliyor ama 7 saat farklı zaman diliminden gelmiş gencin bünyesi hala akşammış gibi hissediyor, ekipte en dinç o.

İlk birkaç gün çok ilginç geliyor “el Turco”ya. Sanki o kadar uzun zamanın ardından birçok şey değişir, bir yabancılık çekilir diye düşünüyordu yol boyunca. Halbuki öyle olmuyor. Aksine şaşırıyor nasıl oldu da bu kadar herşey aynı kaldı diye; adeta hiç bırakılmamış gibi. 1 yıllık bir yolculuk için okyanus ötesine değil de sanki bir haftasonu seyahati için şehir dışına çıkmış gibi hissediyor kendisini. İyi, çok güzel. “Demek ki çok da birşey kaçırmamışım burada yokken” diye düşünüyor.

İlk günler kız arkadaşıyla, akrabalarıyla, arkadaşlarıyla hasret gidermekle geçiyor. Sürekli ilgi odağı olmaktan, aranıp sorulmaktan da gayet hoşnut aslında. Şımartılıyor, şımarıyor bizim genç. Ama bunun da çok sürmeyeceğinin farkında olsa gerek; tadını çıkarmaya çalışıyor elinden geldiğince, insanlar kendisini unutmaya başlamadan.

Hiç anlam veremediği bir takım şeyler de yok değil aslında. 1 yıldır hayatında olmayan rahatsız edici küçücük detayların tekrar yaşamına girmesi bazen sinirlerine dokunuyor. Yok efendim lambanın ampulü patlamış, yerler toz olmuş, turkcell tarifesi değiştirilecekmiş, internetin aylık ödemesi şöyleymiş, kapının kolu böyleymiş, merdivenci kadın su istemiş, evde pirinç bitmiş, kablolu tvci tamire gelmiş, ayakkabının rengi pantolona uymamış, komşular arabanın önünü kapamış. Mış miş müş. Bunlar da yetmiyormuş gibi ekstra hiçbir şey yapmadığı günlerde bile varolan genel giderlerini hesapladığında son 1 yıldır geziyorken bile bundan daha ekonomik yaşamakta olduğunu farkediyor ve şaşırıyor; “acaba yine yollara mı düşsem?” diyor.

İlk 2-3 haftanın ardından şımartılma oranları azalmış, aptallaşma durumları geçmiş ve kafasının uyutulmaya başlamasıyla artık ortama iyice alışmış durumda. 1 sene önce nasılsa benzer yaşamına uyum sağlıyor. Yerinde duramayıp birkaç kez İzmir dışına da çıkıyor tabii bu sırada. Tüm bunların yanında artık yan gelip yatma kısmının sona ermesi gerektiğinin de farkındalığıyla ileriye yönelik planlar, projeler üzerine kafa patlatmaya, sabahtan akşama bilgisayar başında pineklemeye başlıyor. Herşey olması gerektiği, önceden tasarlandığı gibi esasen.

30 Ocak 2011 saat 01:30.

Genç, ülkesine, şehrine, evine geri döneli tam 1 ay oluyor.

Halinden son derece memnun.

Engin Kaban

30 Ocak 2011 – İzmir

Not:

Juan için bakınız: https://rotalatinamerika.wordpress.com/2010/08/11/cesur-turk-juan/

El Turco için bakınız: https://rotalatinamerika.wordpress.com/2010/07/06/patagonya%E2%80%99da-7-el-turco/

Ne İçersin Aşkım?

http://www.Gezikolik.com sitesinin düzenlediği gezi yazısı yarışmasında birincilik alan yazım. Ödül: Kemer’de lüks bir otelde herşey dahil tatil!

Ne içersin aşkım?

Kolombiya’da bir restorana oturuyorsunuz. Kıvrak salsa müziğinin eşliğinde tüm renkliliğiyle döşenmiş enerji dolu bir mekan. Menüyü incelemeniz bitiyor ve siparişinizi vereceksiniz. Seksi bir Latin garson yanınıza geliyor ve soruyor: “Ne içersin aşkım?”

Eğer bu ülkede henüz ilk günleriniz ise yöneltilen bu soru karşısında heyecanlanabilir, veya yanlışlıkla restorana değil de farklı bir işletmeye geldiğinizi düşünebilirsiniz. Ancak Kolombiya’ya alışkın biriyseniz yanıtınız “Soğuk bir limonata getir de serinleyelim hayatım” şeklinde olabilir.

Kolombiyalıların kendilerine özgü hitap biçimleri var. Bunlardan bana göre en ilginçleri “Mi amor” ve “Mi vida”. Sırasıyla aşkım ve hayatım anlamına geliyor. Bu hitap biçiminin altında herhangi bir artniyet aramanız ya da farklı beklentiler içine girmeniz beklenmiyor. Çünkü her nasıl ki bu sözü güzel genç bir kızdan duyabiliyorsanız, sokaktaki 60 yaşındaki hamburger satıcısı teyze de “Mayonez koyayım mı hayatım?” diyebilir. Nereden ne çıkacağını kestirmek oldukça güç. Böylece istediğiniz zamanlarda bunu bir oyun gibi görüp kurallarına göre oynamak çok eğlenceli oluyor.

Kolombiyalılar aynı zamanda çok kibarlar. Güney Amerika’nın herhangi başka bir ülkesinde olmadığı kadar “Señor” ve “Señora” şeklinde hitap ediyorlar. Örneğin birine sesleneceğinizde, veya söyleneni anlamadığınızda yinelemesini istediğinizde pardon demek yerine “Bayım?” “Hanımefendi?” şeklinde seslenmek gerekiyor. Normalde İspanyolca konuşulan ülkelerde evli ve/veya belli bir yaşın üstündeki kadınlara “Señora”, diğer durumlarda “Señorita” denir. Ancak burada ilginç bir şekilde herkes “Señora”.

Kolombiyalılarla “arkadaş olmak” da çok kolay. Tabi kimin gerçek arkadaş, kimin ise sözde arkadaş olduğuna dikkat etmek koşuluyla. Sokakta yürürken size özellikle birşeyler satmak isteyen, bir şekilde cebinizdeki paranızda gözü olan tüm insanlar “Amigo!” diyerek sesleneceklerdir. Bu kişilerin çoğu aşırı derecede ısrarcı ve sinir bozucu olabileceği için her Amigo diyenle muhattap olmamak, ancak aynı zamanda gerçekten “Amigo” olabileceğiniz kişilere de aynı onların sıcaklığı ve samimiyetiyle  yaklaşmak lazım. Aynı sözün kadınlar için olan karşılığı ise “Amiga”.

Ülkeye ilk ayak bastığım Amazonlar’daki küçük kasabadaki ilk saatlerimde de tuhaf hissetmiştim. Hayatımda karşılaştığım ilk Kolombiyalıların çoğu bana “Patron” diye hitap ediyordu. Kendi kendime “Vay be, Kolombiya’ya gelir gelmez patron oldum, ne güzel yermiş burası” diyordum. Zamanla bunun da bu toprakların insanları arasında sık kullanılan samimi bir seslenme biçimi olduğunu görmüş oldum.

Erkeklerin çekici kadınlara laf atmak amacıyla kullandıkları sözlerin başında ise “Bonbon” geliyor. Tatlıyı, şekeri çağrıştıran bu sözcük bence çok yerinde. Eğer ki söz konusu bayan son derece alımlı ve seksiyse “Oohh Mamasita!!” demek, durumun önemini vurgulamak için daha anlamlı. Dolayısıyla bir kadın olarak Kolombiya sokaklarında dolaşmak da ilginç bir deneyim olsa gerek. Benzer durumdaki erkekler ise “Papasito” oluyor.

Bir de yine ilk kez bu ülkede karşıma çıkan “A la orden” sözü var. Sözcük anlamı “Emrinize, hizmetinize” gibi birşey. Sokakta bilumum satıcıdan durmaksızın duyulan bu sözler karşısında sanki tüm ülke size hizmet etmek için hazır bekliyor izlenimine kapılabilirsiniz.

Limonatanızı buzlu mu istersiniz?

A la orden mi amor…

Engin Kaban

15 Kasım 2010 – Bogota